Festiwal „Augustów is the Future” kontynuował swoją nieudaną ścieżkę podczas drugiego i trzeciego dnia. Organizatorzy niestety utknęli w miejscu, pozwalając festiwalowi stać się symbolem niepowodzenia. W tym samym czasie w malutkim Goniądzu inny festiwal przyciągnął 10.000 widzów, choć bilety kosztowały aż 250 zł. Koncerty trwały od godziny 15 do 3 nad ranem. Wystąpiło tam 20 zespołów.

Augustów is the Future to nazwa nowego festiwalu, który miał przypomnieć turystom o Augustowie. Ogromny budżet, wspaniałe gwiazdy okazują się niewystarczającym magnesem dla turystów z Polski. O godzinie 18.30, gdy festiwal się zaczynał, doliczyliśmy się 32 widzów. Burmistrz nie zaprosił ani nawet nie poinformował największej redakcji w mieście o tak wielkim wydarzeniu.

Nieprzygotowanie Augustowa do sezonu letniego przez niektórych radnych uważane jest za sabotaż. Jesteśmy świadkami serii porażek, niezrealizowanych obietnic i nieszczęść. To prawdziwa czarna seria. Leszek Cieślik uważa, że Mirosław Karolczuk powinien honorowo podać się do dymisji. Szanse na taki scenariusz są jednak iluzoryczne, choć wydarzenia z ostatnich tygodni mogą przełożyć się na wynik przyszłorocznych wyborów.

Od czasu do czasu z powodów służbowych muszę przyglądać się obradom rady miejskiej. Nic atrakcyjnego, jakbym oglądał produkcję parówek. Poziom obrzydliwości podobny. Źródło obrzydliwości jest zdefiniowane dosyć dokładnie, ale o tym później.

Słońce przygrzewało nad naszym miastem, kiedy Miron siedział w swoim klimatyzowanym gabinecie. Kolejne spotkanie z rybakiem znad rzeki zbliżało się wielkimi krokami. W międzyczasie Miron podjął wysiłek, aby zrozumieć perspektywę rybaka, ale jego team przekonywał go, że nie ma potrzeby, by przejmować się nieszczęśnikiem.

Pamiętacie teczki Macierewicza? A wcześniej teczkę Tymińskiego? Teraz mamy teczki Wnukowskiego.

-No to co robimy? -Felek Skonopi siedział rozparty na kanapie. Wyglądał na bardzo zadowolonego z siebie. -Nic już nie mamy tu do roboty w tym sezonie -Sławojek był równie zadowolony. -Udało się nam zepsuć wszystko, co było w naszym zasięgu. Rynek miejski martwy, nawet sklepy się pozamykały. Błonie martwe, nie ma mostków, chodniki rozwalone. Wyciąg nart wodnych pracował jeden dzień, by runąć do wody. Nigdy nie damy rady go odbudować. Smród na uliczkach, że oczy łzawią, śmietniki przepełnione. Wokół pełno much i robactwa. Plan wykonany.

Babkowski siedział za biurkiem Mirona i pił szóste piwo. Puste puszki walały się na podłodze. Nie znosił whisky. Śmierdziała myszami lub kocimi siuśkami, nie umiał się zdecydować czym.

Miron zakończył połączenie i patrzył przerażonym wzrokiem na ekran drogiego służbowego smartfona.