Miron

Felek Skonopi siedział w kąciku, wzrok miał wbity w podłogę. -Dobrze chociaż, że Mironowi się upiekło -powiedziała smutno Babkowska. -O tobie Felek i tak wszyscy wiedzą, że kłamiesz nawet wtedy, gdy mówisz dzień dobry. W twoim przypadku szkody są najmniejsze.

Dobowski był wściekły do granic możliwości. Chodził po pokoju i wrzeszczał na całe gardło. Jego twarz była czerwona, oczy jak u wilka, przy każdym krzyku pryskał śliną.

Dzień zapowiadał się wspaniale. Za oknem prószył delikatny śnieg, stadko dzieci pod urzędem lepiło bałwana. Co prawda bachory zwykle Mirona denerwowały, ale ledwo zaczęły się ferie i Miron postanowił być bardziej łaskawy. Prawda jest taka, że nasze miasto wycięło już prawie wszystkie drzewa i zlikwidowało krok po kroku wszystkie parki i place zabaw. Został tylko plac przy przedszkolu Filipa z Konopi, ale tam zabawa jest zabroniona. W roku szkolnym dzieci mogą bawić się na boiskach szkolnych, ale podczas ferii Zaracki kazał je pozamykać.

Tuż po Nowym Roku w gabinecie Mirona panował entuzjastyczny nastrój.

Miron leżał na wersalce w swojej kawalerce. Twarz miał przykrytą mokrym ręcznikiem. Ból rozsadzał głowę, szczególnie w skroniach. Pulsowały, jakby miały wybuchnąć. Nie lepiej przedstawiał się stan żołądka. Kto wie, żołądek był może nawet w gorszym stanie. Przypominał sobie powoli wczorajszy sylwestrowy wieczór. Był przekonany, że gdy nad ranem wsiadał do służbowego samochodu, był zupełnie trzeźwy. Gdy wyjrzał przed chwilą przez okno zobaczył wrak służbowego auta. Wyrwane drzwi, skasowany cały przód, wgnieciony dach. Dojrzał też dwie przewrócone latarnie.

Ekipa siedziała w gabinecie Sławojka. Jedni na kanapie, inni na krzesłach, jeszcze inni na parapetach. Dobowski jak zwykle wywalił się za biurkiem Sławojka. Nogi z brudnymi butami leżały na biurku, topiący się śnieg brudził leżące tam papiery.

Pokój wypełniał dym cygar i gwar głosów. Kilka osób wzajemnie się przekrzykiwało. Trwało zebranie, ale nie takie jak zwykle, gdzie ustalano, kto ile dostanie pieniędzy z kasy naszego miasta, komu zrobiona zostanie droga do domu, albo jak zagłuszyć opozycję. Tym razem chodziło o coś więcej, o być albo nie być. Felek Skonopi na internetach zrobił badanie.

Miron to bardzo nieudany urzędnik jakiejś niesprecyzowanej instytucji. Życiowa ciapa przez przypadek osiągnęła mały szczyt kariery. Dla stronników jest popychadłem i obiektem cichych kpin. Otaczają go hipokryci i cynicy, on sam nie jest lepszy.

Miron to bardzo nieudany urzędnik jakiejś niesprecyzowanej instytucji. Życiowa ciapa przez przypadek osiągnęła mały szczyt kariery. Dla stronników jest popychadłem i obiektem cichych kpin. Otaczają go hipokryci i cynicy, on sam nie jest lepszy.

Miron to bardzo nieudany urzędnik jakiejś niesprecyzowanej instytucji. Życiowa ciapa przez przypadek osiągnęła mały szczyt kariery. Dla stronników jest popychadłem i obiektem cichych kpin. Otaczają go hipokryci i cynicy, on sam nie jest lepszy.

Miron to bardzo nieudany urzędnik jakiejś niesprecyzowanej instytucji. Życiowa ciapa przez przypadek osiągnęła mały szczyt kariery. Dla stronników jest popychadłem i obiektem cichych kpin. Otaczają go hipokryci i cynicy, on sam nie jest lepszy.

Miron to bardzo nieudany urzędnik jakiejś niesprecyzowanej instytucji. Życiowa ciapa przez przypadek osiągnęła mały szczyt kariery. Dla stronników jest popychadłem i obiektem cichych kpin. Otaczają go hipokryci i cynicy, on sam nie jest lepszy.

Miron to bardzo nieudany urzędnik jakiejś niesprecyzowanej instytucji. Życiowa ciapa przez przypadek osiągnęła mały szczyt kariery. Dla stronników jest popychadłem i obiektem cichych kpin. Otaczają go hipokryci i cynicy, on sam nie jest lepszy. Do miasta przyjeżdża nowy przedsiębiorca. I zaczynają się jego przygody.

Miron to bardzo nieudany urzędnik jakiejś niesprecyzowanej instytucji. Życiowa ciapa przez przypadek osiągnęła mały szczyt kariery. Dla stronników jest popychadłem i obiektem cichych kpin. Otaczają go hipokryci i cynicy, on sam nie jest lepszy.

Kontynuujemy opowieść o Mironie i ludziach którzy go otaczają. Tym razem opowiadamy o szefie Mirona, obywatelu Dobowskim, który na tarczy wyszedł ze sporu z panem Mańkiem.

Opowieść z kluczem. Niejednym.

Opowieść o Mironie.

Opowieść z kluczem. Niejednym.