Pierwotny człowiek, jadł tylko wtedy kiedy coś upolował lub znalazł. Dużo łatwiejsze było zbieractwo niż łowiectwo. W związku z tym człowiek pierwotny najczęściej jadł rośliny. Mięso mógł jeść tylko wtedy gdy udało mu się jakieś zwierzę upolować, a nie zdarzało się to często. Jedzenie nie było ogólnie dostępne. Człowiek jadł tylko tyle ile potrzebował, nie przejadał się.
Co się działo z tą potrzebą na przestrzeni lat? Rewolucja neolityczna, która miała miejsce w latach około 1000-4000r. p.n.e. doprowadziła do znaczących zmian. Człowiek zmienił swój tryb życia na osiadły. Wiązało się to z potrzebą uprawy roli oraz hodowli zwierząt. Ułatwiło to w pewnych okresach roku dostęp do jedzenia. Życie człowieka było przez długi czas podporządkowane przyrodzie. Wiosna jest okresem kiedy przyroda budzi się do życia. Rośliny kiełkują, zboża dzielnie pną się w górę, niektóre zwierzęta budzą się ze snu zimowego oraz jest to czas kiedy rodzi się potomstwo wielu zwierząt. Człowiek wpasowywał się w naturę. Nie bez powodu w wielu kulturach wczesna wiosna jest okresem postu, wiązało się to z deficytem jedzenia w tym okresie. Po wiośnie następuje lato, okres kiedy jedzenia nie brakowało, jednak trzeba było pamiętać o tym, że po lecie nastąpi jesień i zima, kiedy jedzenie nie będzie tak łatwo dostępne. Ludzie byli zmuszeni do składowania pokarmu.
Napisz komentarz
Komentarze