Kabaret

-Dobra, dobra, dobra, dobra, do, do, do -śpiew Felka Skonopi wypełniał gabinet Mirona. -Wesoło ci, jak widzę -Sławojek z zaciekawieniem spoglądał na towarzysza.

-Ha, ha, ha. No jaja, jak berety -Felek Skonopi zanosił się śmiechem. -Ten Mądry to jest mądry inaczej. Wyskoczył z tym parkiem rozrywki, jak głupi, jak Filip z Konopi. Sprzedał pomysł i teraz to będzie nasz pomysł.

Towarzystwo od samego rana siedziało w gabinecie Mirona. Były cygara, whisky, był też szampan. Za oknem szarzał zimowy poranek, strasząc nieodśnieżonymi chodnikami w mieście.

Towarzystwo zebrało się w gabinecie Mirona. Był Dobowski, Sławojek, Felek Skonopi, była Alka Wolska, Mroszkowska, Babkowska, Krewetkowska i oczywiście sama Czerniawska. Lada chwila miał dołączyć Działkowicz, bo przeliczał coś na korytarzu. Zera mu się nie zgadzały. Nie umiał rozróżnić milionów, miliardów i bilionów, bo gdy kiedyś w szkole to tłumaczyli, był na wagarach. Takie to skutki palenia fajek za szkołą.

-No i znowu ta pierdo....ona zamieć, znowu ten pierdo...ony śnieg!!! Czy to musi co roku mnie prześladować? Widział ktoś na ciepłych morzach śnieżyce?

Towarzystwo, czyli Alka Wolska, Działkowicz i Mroszkowska oraz Babkowski, siedziało w dość ciemnej stodole. Wszyscy byli w kurtkach, przy każdym słowie z ust unosiła się para.

Felek Skonopi siedział smutny. W gabinecie Mirona towarzyszyło mu kilka osób, z także zafrasowanymi minami.